Spójrz na Mnie program profilaktyczno wychowawczy.
„Spójrz na Mnie” program profilaktyczno – wychowawczy.
Grodzisk Wlkp. woj. wielkopolskiego.
Czy przyjaźń między młodą kobietą a mężczyzną jest możliwa, szczególnie, gdy jedna z osób jest zakochana bez wzajemności? Na to pytanie w formie spektaklu odpowiadali aktorzy teatru im. Marka Kotańskiego, którzy w dniu dzisiejszym zawitali do Grodziska Wlkp. Przemoc, alkohol, dopalacze to tematy, z którymi zmierzyli się aktorzy. Adresatami przekazu byli uczniowie Gimnazjum w Grodzisku Wlkp. oraz licznie przybyli goście.
Przedstawienie poprzedzone zostało wręczeniem nagród w postaci drobnych upominków za zajęcie trzech czołowych miejsc w konkursie plastycznym „Stop Narkotykom i Dopalaczom”. I miejsce zajęła Aleksandra Bobowska z klasy IIc, nagrodę wręczył I z-ca Komendanta Komendy Powiatowej Policji w Grodzisku Wlkp. mł.insp.Wiesław Jacyno, II miejsce zajęła Ewelina Gulasik z klasy III, a nagrodę przekazał Starosta Powiatu Grodziskiego Stanisław Handke natomiast na III miejscu uplasowała się Karolina Śmieszek uczennica klasy II, która nagrodę otrzymała z rąk pani Dyrektor Gimnazjum Hanny Weryszko.
Grodziscy policjanci jako organizatorzy konkursy składają podziękowania wszystkim uczestnikom konkursu do którego przystąpiło przeszło 200 osób, a zwłaszcza zwycięzcom, którzy według komisji w sposób bardzo czytelny zaprezentowali swoje plastyczne prace z przesłaniem „Stop narkotykom i dopalaczom”. Następnie aktorzy w kilku słowach wstępu przedstawili krótki zarys spektaklu i po chwili się zaczęło…..
Grzesiek, zawodnik szkolnej drużyny siatkarskiej, od pierwszej klasy gimnazjum jest zafascynowany Justyną i cierpliwie wysłuchuje jej miłosnych rozterek i towarzyszy w codziennych spacerach po centrum handlowym licząc na to, że wreszcie dostrzeże jego uczucie. Tymczasem gimnazjalistka nie widzi świata poza swoimi problemami i najchętniej spędza wolny czas z nudów wydając kieszonkowe, bo jak twierdzi: „Pieniądze szczęścia nie dają. Dopiero zakupy”. Mimo to Justyna wcale nie jest szczęśliwa, bo jest zapatrzoną w siebie jedynaczką, która robi wszystko, by zwrócić na siebie uwagę zamożnych, ale wiecznie nieobecnych w domu rodziców. Nie zauważają oni ani jej gorszych ocen, ani złego wpływu jej nowego towarzystwa. Dzieje się tak aż do momentu, kiedy rozgoryczona Justyna chcąc zemścić się na rodzicach za „szlaban domowy” za kolejny wybryk (kradzież w centrum handlowym), zgłasza na nich donos na policję za rzekome pobicie i przemoc psychiczną.
Od tej właśnie kradzieży Justyny, niby dla zabawy, niby żeby sprawdzić odwagę Grześka, zaczyna się ciąg nieszczęśliwych wypadków, które wystawiają przyjaźń na próbę i sprawiają, że Justyna dostrzega wreszcie problemy Grześka. Chłopak mimo śmierci ojca i pojawieniu się nowego ojczyma krypto-alkoholika, dzielnie sobie radzi. Gimnazjalista potrafi nie tylko znaleźć czas na hobby – sport, ale i na przyjaciół, których zawsze chce wysłuchać, a to przecież on sam potrzebuje pomocy. To jemu właśnie nowa ustawa przydaje się w pokonaniu domowych problemów: odseparowaniu ojczyma od rodziny i zapisaniu się mamy na terapię.
Spójrz na mnie… to spektakl o rozpaczliwym szukaniu miłości i zainteresowania, zwróceniu na siebie uwagi – zarówno w relacjach damsko – męskich jak i rodzinnych. Jest to historia pełna zaskakujących zwrotów akcji i komicznych sytuacji, takich jak przypadkowe wygranie castingu na modela przez Grześka, a nie Justynę, ale i dramatycznych momentów, kiedy chłopak znajduje przyjaciółkę pobitą przez nieznajomego mężczyznę z klubu, który podał jej środki odurzające.
Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie powstała po to, by ofiary były bardziej chronione, a przemoc w stosunku do dzieci stała się zabroniona. Spektakl z jednej strony zwraca uwagę na pozytywne aspekty ustawy, dzięki którym ofiary mają dostęp do pomocy i są odseparowane od agresora – sytuacja Grześka, ale z drugiej przestrzega przed bezmyślnym naginaniem prawa i jego konsekwencjami, – które ponosi Justyna. Aktualność tematu, wartka akcja i nastoletni bohaterowie przeżywający swoje dramaty, są atutem przedstawienia, które porusza także takie problemy, jak alkoholizm w rodzinie, brak zainteresowania rodziców dziećmi, „dopalacze” i inne używki, a także moralne wybory między dobrem a złem, odwagą cywilną, lojalnością a tchórzostwem...
Tematy profilaktyczne poruszane w spektaklu, to:
Ø przemoc w domu w świetle nowej ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie
Ø alkoholizm w rodzinie
Ø niebezpieczeństwo używek, „dopalaczy” na imprezach
Ø sportowy tryb życia jako alternatywa dla stylu konsumpcyjnego, biernego
Ø moralne dylematy w kontekście relacji przyjacielskich.
Aktorzy: Szymon Grzybek, Olga Soroka
Prelekcja: pedagog Marta Rzymowska,Jerzy Salasa były oficer Policji
Scenariusz: Katarzyna Dąbkowska
Reżyseria: Andrzej Majczak